Doya doya yaşa!
- dilarademirgul
- 14 May 2018
- 1 dakikada okunur

Geçen hafta 4 günlüğüne kızımı da alıp İzmir'e annemlerin yanına gittim. Gidiş amacım hem anneler günü hem de anane ve büyükbabamı görmekti aslında. İzmir'e gittiğim her seferinde önce çok heyecanlanır, gidince de off niye geldim-nasıl geçecek bu süre diye pişman olur, ayrılırken de hep bir hüzün çöker. Kısaca tüm duygu karmaşasını yaşarım. Özellikle İzmir'e vardığım zaman aileme alışmam neredeyse 2 günümü alır ve o süreleri sanırım onlara kabusa çeviririm. Neden böyle bilmiyorum gerçekten ama aileme alışmak çok zor oluyor bende.
Bu sefer gidişimde hep tekrarladım kendime: Lütfen kötü davranma, sinirlenme, kırma kimseyi diye. Başarılı oldum mu dersem; önceki seferlere göre çok daha iyiydim. Özellikle babam ile aramızdaki soğukluk bir nebze geçti ve eğlenceli idi hatta. Anneme, çilekeş- vefalı anneme ise yine sert davrandığım zamanlar oldu ve daha çabuk alıştım. Acaba 4 aydır görmemek miydi bunun nedeni, yoksa büyümek mi, yoksa kendime yaptığım telkinler mi?
Ailem kızımla çok güzel zaman geçirdi ve onları böyle görmek beni de çok mutlu etti. Tabi kendime yine notlar çıkardım bu geziden: İsteyince insanlara kolay alışabiliyorsun ve kırmamaya dikkat edebiliyorsun. İsteyince başarıyorsun yani ve kendini de kırmıyorsun bu durumda. Hayat planladığın gibi gitmezse, sen de planlarını değiştir ve uyum sağlamaya bak. En önemlisi ise yarın ne olacağını bilmiyorsun ve doya doya mutlulukla yaşa hayatı!
Sevgilerle,
Comments